Maraton dzień 5! "Jestem w 12 klasie, choruję na senioritis"

Cześć wszystkim!

Mam kilka małych ogłoszeń. Wczorajszy post pojawił się zgodnie z planem,  ale! Uciekł do dnia w którym go zaczęłam (styczeń 28go). Moja czujna mama zdziwiona pytała, czemu nic nowego się nie pojawiło, ale miałam mecz i że grałam bez zmiany to ciężko mi to było sprawdzić. Blogger się zdecydowanie na mnie mści za moją nieobecność. 

Wracając do waszych pytan o studia, stypendia,  fundusze- pojawi się tutaj seria postów na ten temat i moje doświadczenia z tym związane. 

Jestem seniorem! Ciężko choruję na senioritis jest świetnym wstępem do dzisiejszego tematu. Opowiem Wam dlaczego 12ta klasa jest uważana za najlepszą w HS.

1. Senioritis to tzw choroba lenia. Zostało nam mniej niż 6 tygodni w szkole. Uwierzcie, że nikomu się nic nie chce. W szkole robimy mało nie wliczając w to AP angielskiego. Amerykaniw wchodzą do szkoły o 10 i jak ktoś pyta dlaczego "zaspali" pada odpowiedź - to po prostu senioritis.  Śmieszne dla mnie jest to, że nikt się z tym za bardzo nie kłóci i nie wyciąga konsekwencji. Ci którzy ida na studia już się dostali i zazwyczaj mamy kredyty potrzebne do ukończenia szkoły.  Ja mogłabym ten trymestr oblać z góry na dół,  mieć banie z każdego przedmiotu a dyplom ukończenia szkoły i średnia potrzebną na studia i tak będę miała. Na szczęście aż tak mi się w głowie nie poprzestawialo! :)

2. Uczniowie młodszych klas wyglądają lepiej od nas. Dresy, bluza, tshirt z rokiem w którym kończysz szkołę, brak makijażu, ogólne zaspanie?, skarpetki i klapki? Senior. Tak jak na początku sobie tego nie wyobrażałam i chodzilam w butachbna butach na obcasie, koszulach, żakietach, sweterkach- dzisiaj leginsy, klapki,  bluza to strój najlepszy i codzienny. To nie dlatego, że jest to modne. Jest to zwyczajnie wygodne. Przestalam zwracać uwagę na ludzi, którzy ubierają piżame do szkoły, mają na sobie koszulę nocną w sklepie. I sama nie widzę problemu w tym, że mam na sobie workowate dresy czy bluzę. 

3. Dzielenie sie tym na jaki uniwersytet się wybieramy. Nasi nauczyciele naprawdę chcą w tym uczestniczyć. Podekscytowanie, postowanie o wszystkim co jest z tym związane.  Wybieranie akademika, narzekanie na brak kasy i konieczność pracowania w wakacje.

4. Pamiętam sytuację,  kiedy siedzialam w bibliotece i naprawdę nad czymś pracowałam a dwie dziewczyny świetnie sie bawiły słuchając muzyki i próbując śpiewać. Poprosiłam, żeby zachowywały się ciszej. Oczywiście tak się nie stało i słyszałam "ona nam powiedziała, że mamy być cicho?!! No way!!" Jej koleżanki wpadły sobie z nimi pogadać i z mojego "przepraszam,  możecie być ciszej?" zrobiło się "ona kazała nam być cicho" więc się wtrąciłam i poprawiłam dwie dziewczynki.  Padło pytanie do ktorej chodzę klasy. Z jadowitym wzrokiem i głosem odpowiedziałam co wszystkim zamknęło usta. Uczniowie młodszych klas zazwyczaj zmieniają swoje podejście do sprawy jak wiedzą, że rozmawiają z seniorami.

5. Prom i graduation nazywane są "kamieniami milowymi". Nie pamiętam, żeby ukończenie liceum w Polsce robiło ze mnie kogoś interesującego. W USA czekaja na to latami I traktują jako duży sukces. Polskie studniówki przypominają bardziej eleganckie przyjęcia koktajlowe(nie żebym miała coś przeciwko), kiedy promy to bale z sukniami o bardzo wysokich cenach. Czasem może nas na nią nie stać,  ale prom to prom i wypada mieć piękną suknię, która plasuje się w górnej granicy ceny przeciętnej sukni ślubnej. Ja sama nie wiedziałam jaką suknię bym chciała i mierzylam suknie, ktorych nie kupilabym za takie ceny. Oczywiście ta, w której się zakochałam jest przepiękna, pufiasta I zupełnie inna niż taka jaką myślałam, że będę miała. Ale wiecie co? Czuję się w niej jak księżniczka tak dosłownie I nigdy nie myślałam, że będę się tak czuć z powodu tego co mam na sobie. :)

6. Zapomnialabym o szkolnych lunchach. Moja szkoła to nie High School Musical i faktycznie stoliki są podzielone na subkultury/roczniki, ale jak usiądzie z nami junior to go nikt nie zhejtuje. Sa ludzie którzy codziennie siedzą przy tym samym stole, ale jest wielu takich którzy krążą między znajomymi.

To chyba tyle z moich przywilejów bycia seniorem.  A teraz z powodu senioritis zamierzam uciąć sobie drzemkę.  Buziaki!!!
W weekend mam dla was niespodziankę :)
Pozdrawiam, 
Iga!